ama uykunun en kahvesiz yerinde sığınsam bir limana,
evsiz barksız toprak koksa üstü başım yağmur yağmadan..
Yağmurda ağlarım kendimi tutamam…
Şimdi hiç bilmediğim bir köy yamacından
durgun rüzgarlar esiyor yüzüme,
savaşı durduracak gücümde kalmadı üstelik.
Ama kızıl bir yemeni dolamak isterdim boynuma en şiddetli çarpışmada,
yada onunla asılmak isterdim isyan sonrası..
Yumurtayı da severim bilen bilir ama köy yumurtası,
Tolstoyu daha iyi görüyorum o zaman…
Tamam diyoruz ya bazen tamamlanmadan
Bak işte o da kusursuz bir yalan
siktir et hiç yakışıklı olmuyor o an…
ben na’payım biri bulmuş bunu da..
Amenna diyorum artık geriye ne kaldıysa patron..
anlaşılmıyor artık hiç bir şiir yarası
güne bakınca..
Çiçek açar belki bir gece Ay ışığında..
Üzülürüz hepsi hepsi
bak yine bitti,
eee ne yapacağız şimdi patron
tabi ki de Ay çekirdeği..
21 Temmuz 2015
PS:
Fabrikalara asacağım bunları patron,belki biri okur ağır bir grevden sonra.Nokta virgül dinlemeden okur ve anlar derdimi.Zamansız olmak böyle bir şey sanırım.Herkes delilik diyor bunun adına ben baş ağrısı..Çok memnun oldum ben Orhan Veli demek isterdim Zeusla ilk tanıştığımda.Zaten devlet denen taharet hep gereksiz…Koşmak bana göre değil patron,herkes uçuyor sonra bir ben kalıyorum yolda yapayalnız.Boş ver oğlum diyorum bul bir ağaç gölgesi yaz kaç ihanet gördüysen sevgisiz…Afiş yapma fikri güzelmiş kim icat ettiyse.Dikişleri artık dert etme derim bekleme artık kimseyi birde…Hayatı evrene sığdırmayanların şiiriymiş bu yazılan..
